De blauwe laag, over IK en (ont)WIJ(ken)
‘Grenzen stellen’, het is een veelbesproken thema. Grenzen stellen, om te beschermen voor iets buiten je...
Daarmee ben je al bezig met dat buiten je en gaat de grens dus eigenlijk al open…
Zo ervaar ik het altans...
Ik stel in de blauwe dag van de Zielencarwash een alternatief voor aan de groep. En dat is: Wat als je nu eens:
Vooral hélemaal alleen met jezelf bezig bent.
Op andere momenten onverdeelde aandacht geeft aan een ander.
Die twee duidelijk uit elkaar houdt.
En om het helemaal af te maken: weet dat de ander steeds een spiegel is van jezelf.
<3
Want, je eigen Ik ont-wij-ken is makkelijker in een Wij omdat er dan een Jij is waar je mee bezig kan zijn. Pradoxaal genoeg ben je dan eigenlijk ook de Wij aan het ont-Wij-ken door je Ik niet te laten zien.
En dan is er communicatie. In de puurste vorm van het woord:
Delen vanuit zelfkennis en de moed om te voelen wat je eigen behoeften zijn.
Zonder invulling of inmenging van je eigen verhaal luisteren naar een ander.
De woorden Ik, Jij en Wij bewust en enkel op het juiste moment gebruiken.
“Voor mij voelt het goed als…”
“Wannneer jij… gedrag stelt, dan doet dat … met mij.”
“Gaan we dat samen doen?” en, “Weten we dan goed waar we aan beginnen? Want ik en jij gaat spiegels geven en ontzettende communicatie uitdagingen voor ons allebei, om te praten over en vanuit onszelf en niet voor of over de ander.”
De blauwe laag in Evolutionary Coaching stelt dat zelfkennis, zelfevaluatie en de verantwoordelijkheid nemen voor je eigen innerlijke stabiliteit, dé basisvoorwaarden zijn voor oprechte verbindingen.
Van Ik én Jij naar Wij en dus ook naar de volgende laag: indigo.
