De eerste Zielencarwashes
De eerste Zielencarwash dagen zitten er op.
In de voorbereiding vertaalde een standaardvraag: “hoe een veilige groep creëren?”, zich in mijn hoofd als volgt : “hoe verbinden we die ongetwijfeld mooie zieltjes met elkaar?”…
En het antwoord…
bleken verhalen…
authentieke, kwetsbare verhalen.
Deze eerste dagen en de weg er naartoe, alles heeft me eraan herinnert dat je verhaal vertellen een cadeau is en dat verhalen mogen horen een hele eer is. Dat de essentie van een persoon en zijn verhaal het meest boeiende is wat er bestaat.
Yes! Natuurlijk 😊
Ik heb me namelijk wel eens vergist in mijn leven. Vroeger kon ik niet geloven dat mijn verhaal vertellen belangrijk is voor de mensen die me liefhebben. Dat ze willen weten hoe het met me gaat. Dat ik me niet hoef te verstoppen achter gekwetter of het wegblijven van mijn gevoel. Daarnaast besef ik nu dat ik vaak verhalen heb gezocht in dagdagelijks gekwetter dat verstomde wat anderen me eigenlijk wilden zeggen. Wat iemand eigenlijk voelt en bang is om te delen. De eer van de essentie mogen horen is soms verstopt geraakt onder de drukte van de maatschappij, de limieten aan mijn impulsenopneemspons of de oppervlakkigheid waarin we bleven hangen.
Vandaag gaan we het dus anders doen. Ik wil jullie graag een verhaal vertellen, een klein verhaaltje over grote verhalen.
Want wat waren die eerste Zielencarwash dagen straf!
Ik dacht een ietswat theoretische, aftastende dag tegemoet te gaan, maar dat was buiten verhalen delen gerekend, verhalen delen met elkaar, dat bleek hét startschot van de Zielencarwash en dé lijm voor verbondenheid.
De deelnemers kregen de eerste dag meteen een stevige uitdaging voor hun kiezen: “Vertel vanuit een vogelvlucht door de 7 lagen* wat je over jezelf wil delen".
De meest prachtige verhalen kwamen hieruit.
Grote en kleine verhalen, allemaal even oprecht en daardoor even mooi.
Kern verhalen.
Het antwoord op de vraag wie jij bent en wat je in dit leven heeft geraakt.
Het delen van hoogtepunten en breekpunten, van aspiraties en behoeften.
Het laten zien van wie je bent in kwetsbaarheid en kracht.
Verhalen waarbij de verteller mocht vertellen en luisteraars luisterden.
Luisteren en laten vertellen.
Voelen en dat gevoel delen.
Harten verwarmen en stil worden.
Zonder oordeel of afmeten ruimte geven aan iedereen en zijn of haar verhaal.
Wat een zaligheid, écht, ik ben zó ontzettend dankbaar voor de verhalen en de ruimte om rustig te delen. De mildheid en de openheid die er ondertussen kan zijn in mijn leven en nu ook in de praktijk en in de Zielencarwashes. Wat een cadeau, wat een eer, dankjewel!
* de 7 lagen zoals beschreven door Richard Barrett dienen als basis voor de Zielencarwash. Wil je hierover graag meer weten kijk dan even op de event pagina van With Live voor een Zielencarwash info sessie.
(Fieeeeuwww… hiermee ben ik door een stevige angst gegaan. Van een kind met slechte punten en een mama die er alles aan deed om me geen dislectie-stempel te doen krijgen. Via een aanvaardingsproces waar de naam van m’n praktijk (With Live) een knipoog naar is. Naar de uitdaging aangaan en meeschrijven in een boek (Kwetsbaar krachtig door 92 vrouwen komt 21/3/2018 uit) en dit jaar een eerste, en nu een tweede online verhaal. Oef… Amen. 😉)
